اضطراب چیست
اضطراب در واقع پیش بینی وقوع یک اتفاق بد در زمان آینده می‌باشد. به طور کلی اضطراب، انتظار خطری مبهم است. اضطراب باعث برانگیختگی در سیستم عصبی سمپاتیک می‌شود. سطح برانگیختگی سمپاتیک در این حالت پایین است و فقط منجر به بی قراری و تنش فیزیولوژیک می‌شود.
در ادامه مقاله پیشین تحت عنوان تاریخچه اضطراب، در این مقاله به شرح و توصیف اضطراب خواهیم پرداخت.
اختلال اضطراب با اضطراب شدید و مزمن درباره مسائل مختلف زندگی همراه با گروهی علائم جسمانی مشخص می‌شود. پوست رنگ پریده و تعریق به خصوص در دست‌ها، پاها و زیربغل بارز است. فرد آماده برای اشک‌ریزی است. این امر انعکاس وضعیت تشویش عمومی است و ممکن است درمرحله اول، افسردگی را به ذهن پزشک متبادر کند. احساس انتظار ترس، تحریک پذیری، حساسیت به سرو صدا، بی‌قراری و اشکال در تمرکز، از علایم دیگر روان شناختی است.
بیمارانی که کاهش تمرکز را تجربه می‌کنند ممکن است از حافظه ضعیف شکایت داشته باشند. افکار نگران کننده تکراری بخش مهمی از اختلال اضطراب منتشر است. بیمار نگران به بستر می‌رود و متناوباً از خواب بیدار می‌شود. رویاهای ناخوشایند شایع است.
DSM-IV.TR تاکید دارد که نگرانی بیش از حد انتظار و نافذ است. بر بسیاری از موقعیت‌های زندگی متمرکز بوده و کنترل آن دشوار است. افزون بر آن اختلال واضح عملکرد یا ناراحتی واضح مشخص برای تشخیصGAD ضروری است. علایم فیزیکی متنوعی در GAD دیده می‌شود. این علایم حاصل افزایش فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک و افزایش تنش در عضلات اسکلتی است. به صورت قراردادی علایم را بر حسب ارگان‌های بدن می‌توان تقسیم کرد.
- علایم گوارشی: خشکی دهان، اشکال در بلع، ناراحتی اپی گاستر، نفخ شدید (به علت آئروفاژی)
- علایم تنفسی: احساس فشار در قفسۀ سینه، اشکال در دم، تنفس سریع و علایم هیپروانتلاسیون
- علایم قلبی- عروقی: طپش قلب، احساس ناراحتی یا درد در قفسه سینه، نگرانی در مورد تپیدن قلب.
- علایم ادراری- تناسلی: تکرار ادرار، کاهش لیبیدو، در خانم ها شکایت از تشدید ناراحتی زمان پریود و آهی آمنوره.
- علایم عصبی- عضلانی: تومور، سرگیجه، اختلال دید، سردرد (به طور تیپیک به شکل احساس فشار و معمولاً دوطرفه و اغلب در فرونتال یا اکسی پیتال)، درد پشت و شانه.
باید به خاطر داشت که هر یک از علایم فیزیکی ممکن است شکایت اصلی بیمار باشد، به خصوص در افرادی که در درمانگاه‌ها یا بیمارستان‌های عمومی مورد معاینه قرار می‌گیرند. همچنین باید به خاطر داشته باشیم که هریک از علایم فیزیکی ممکن است به علت بیماری جسمی ایجاد شود.
اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر انسان، در همه افراد در حددی اعتدال‌آمیز وجود دارد و در این حد، به عنوان پاسخی سازش یافته تلقی می‌شود. در یک جمع بندی کلی، اضطراب را می‌توان به عنوان احساس رنج آوری که با یک موقعیت کنونی یا با انتظار خطری که به شیئی نامعین وابسته است تعریف کرد. درواقع، به جز در پاره‌ای از نظریه‌های رفتاری‌نگر، از اصطلاح اضطراب معمولاً معنایی وسیع از آنچه با تجربه‌های رنج آور فرد مرتبط است، استنباط می‌شود. به عبارت دیگر، اضطراب مستلزم مفهوم ناایمنی یا تهدیدی است که فرد منبع آن را به وضوح درک نمی‌کند، درحالی که اصطلاح ترس به احساسی پوشش می‌دهد که در مقابل یک شیء که به منزله شیئی خطرناک محسوب می‌شود، به وجود می‌آید. از همین زاویه است که اغلب روانشناسان ترس را از اضطراب متمایز کرده‌اند. بدین معنا که ترس را واکنشی در برابر خطری دانسته‌اند که با ایجاد حالت احتیاط، اجتناب و گریز در فرد، می‌تواند از وی در برابر خطرها حمایت کند، در حالی که اضطراب را به عنوان احساسی توصیف کرده‌اند که نشانه‌های آن مانند ترسی پراکنده و مبهم است و علت بروز آن نیز مشخص نیست. ضمن آنکه امکان بروز همزمان ترس و اضطراب در یک فرد وجود دارد.
درواقع، اضطراب را می‌توان پاسخی انطباقی و بهنجار در برابر تهدید تلقی کرد که ارگانیسم را برای گریز یا ستیز آماده می‌کند. برخی از افراد تقریباً در مورد هر چیزی مضطرب و نگران به نظر می‌رسند، این گونه افراد را می توان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر طبقه بندی کرد.
منبع: مرکز روانشناسی ماهان